Een zelfgemaakte taart
Dat beteuterde gezichtje zal ik nooit vergeten. Alle ogen op haar gericht, vol verwachting en toen…. teleurgesteld. Ze had een prinsessentaart gevraagd, en er stonden 4 kabouters op een groene taart voor haar neus.
Ieder jaar is het aansnijden van de taart bij ons HÉT hoogtepunt van het grote-mensen-feest. De jarige job zit in spanning met haar ogen dicht, de familie zingt lang-zal-ze-leven en hun vader zet de zelfgemaakte taart op tafel. Dat jaar had hij een sneeuwwitje-taart gemaakt, met 7 dwergen. Ze werd tenslotte zeven jaar.
Toen mijn dochter haar ogen opendeed stond sneeuwwitje nog in de keuken, pas toen die tevoorschijn kwam ontstond er een grote glimlach op haar gezicht.
Een zelfgemaakte taart is het mooiste cadeau. Daar kan niks tegen op.
Tradities ontstaan en zijn soms heel vanzelfsprekend. Sommige tradities koesteren we en die zullen altijd blijven bestaan. Andere passen zich aan in de tijd en heel af en toe verdwijnt er één. En soms…soms komt er een nieuwe traditie bij.
Dit jaar vond ik het tijd voor een nieuwe traditie, ik had geen zin in het traditionele Nederlandse huiskamerkringetje. Ik had een aantal alternatieven voorgesteld. Mijn oudste dochter (15) wilde graag gaan klimmen in een klimbos, echt heel leuk! Maar mijn jongste wilde heel graag een taart van papa, en dus een huis vol visite die de taart kwam opeten. We hadden zoveel mensen uitgenodigd dat hij er twee had gemaakt, voor beide dochters één. Want een zelfgemaakte taart van papa is het mooiste cadeau!